De meeste van jullie zullen deze voorbeelden wel herkennen (wordt nog aan gewerkt)
-"Dun Christ" die met een bak met kroketten (en halve rookworsten?) de tribunes afliep. Als er dan iemand bovenaan een kroket kocht, werd eerst het geld over de hoofden van iedereen heen doorgegeven, waarna de kroket de omgekeerde weg naar boven aflegde.
-De kleine gastjes die achter de goal aan de beatrixstraat tegen het hek stonden (volgens mij had je daar vroeger ook bankjes). Als een speler van de tegenstander een bal onder de recameborden uithaalde, deden ze flink "spouwen".
-10 minuten in de 2e helft, 0-3 achter, in polonaise over de tribune
-miljoenklappers, ingegraveneen paar dagen voor de wedstrijd, die over de hekken werden uitgehangen en een minutenlang geknal gaven
Maar ook in de jaren 90 kon het er spoken, avonden om nooit te vergeten, iedereen zat bovenop het veld en leefde intens mee met de wedstrijd, en ik was erbij:
Het was een koude novemberavond in 1993 toen Sparta op bezoek kwam in de
Beatrixstraat, NAC kwam al snel met 0-2 achter. Maar in de dreigende,
opzwepende geluidsorkaan waarin het stadion vervolgens transformeerde,
werden de Rotterdammers haast letterlijk Breda uitgeblazen: 4-3! Na afloop
sprak Spartaan Winston Bogarde de legendarische woorden dat hij 'dít nog
nooit had meegemaakt'. ,,We hebben verloren van de NAC-fans.“ Kippenvel
stond hem op de potige armen.
Taferelen die kenmerkend waren voor de veel minder professionele tijd van
toen. Bengaals vuur op de tribune, door fans beschilderde varkens of kippen
op het veld en vocale originaliteit uit 10.000 kelen vormden de vaste
ingrediënten van een Avondje NAC.
(stuk uit een artikel in BNdeStem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten