Sporthuis Rijvers, Sjoerd Mossou en "avondje NAC"

Sjoerd Mossou schrijft in zijn prachtig boek "Avondje NAC":
"Het is bijna niet meer voor te stellen, maar tot het begin van de jaren negentig had de drieendertig-voudig international en voormalig bondscoach een eenvoudige zaak in sportartikelen: Sporthuis Kees Rijvers, voor al uw sportartikelen. De selecties van Jeka en Baronie bestelden er jarenlang hun trainingspakken, en als je lid was van een Bredase amateurclub kreeg je tien procent korting. De collectie was niet echt hip, maar Rijvers had veel trouwe klanten,
(...) Toen hij in Breda zijn eigen sportzaak had, werkte hij tegelijkertijd bij PSV, de KNVB en FC Twente."
=======

Een prachtige anekdote, zo lijkt het. Dat van die 10% korting klopt helemaal, ook van de niet-hippe collectie (zie foto's). Andere dingen kloppen helaas niet. Ik schrijf dit omdat vanaf ergens tweede helft jaren 60 mijn vader en moeder de winkel alleen dreven, en Kees Rijvers er door een zakenconflict met mijn vader nooit meer in de winkel is geweest. Toen Kees Rijvers werkte bij FC Twente, PSV en de KNVB werd Sporthuis Rijvers gerund door mijn vader en moeder..

TV-sfeer-beelden Beatrixstraat Avondje NAC

Woorden schieten mij tekort, tranen niet

Iedereen die hier toen een keer is bijgeweest kan niet anders dan hier een brok van in zijn keel krijgen.

40 jaar nac-supporters: de parel van het zuiden

Klik hier voor een mooie docu over de NAC-supporter op nac.nl , met prachtige verhalen uit de jaren 70 en uitspraken door Wit Kerkhoven, Richard Sommen en Chris van Nijnatten. Beatrixstraat etc.

Dit roemruchte logo komt uit die tijd, en blijft voor mij persoonlijk het échte NAC-logo

uitspraken uit de video:
We willen op een bijzondere, afwijkende manier ons laten horen en laten gelden: als de punten niet komen,dan komen de decibellen wel ofzo, die sfeer.

Hoe is de échte NAC-supporter te typeren?
-Grote bek! Ja..eigenlijk wel, als je het afzet tegen wat we nou eigenlijk voorstellen! Ik bedoel, die prijzenkast die past in mijn binnenzak :-)
-Iemand die het beleven van een wedstrijd belangrijker vindt dan de kwaliteit van de wedstrijd. Want als je het echt van het voetbal moet hebben, dan word je door NAC wel eens in de steek gelaten. Alleen het wordt zo vaak zo ongelofelijk goed gemaakt doordat we het zelf dan maar overnemen.
-De aanhangers van NAC kunnen invloed hebben op de wedstrijd: als ze op het juiste moment anticiperen op de wedstrijd. Dat maakt het heel speciaal in Breda. Het moet net zo zijn als in Engeland, waar het publiek zich ook eigenlijk alleenmaar laat horen, als de ploeg het nodig heeft, of als de ploeg toegejuicht moet worden. Dat is de essentie van de waarde van een goed thuispubliek.

Wij vinden dat we de mooiste club van eh...., nou.... laa'k zeggen.... van Nederland hebben!

Stukje in de Rat en gedenkteken Beatrixstraat

Petros ijvert in de Rat voor een gedenkteken voor het oude NAC-Stadion aan de Beatrixstraat.

Hij schrijft ook leuke dingen in zijn stukje over wat ze vanuit de zolderrkamer (VIP-room :-) van hun familie die aan het stadion woonden konden zien: 

Maar je zag ook wat zich achter de tribune aan de Beatrixstraat afspeelde….Er werd daar stevig geplast, onbekommerd, open en bloot, alsof wij er niet op stonden te kijken. Zo hoog in de hemel snoof je de luchten op van vette worst , kroketten, en verschaald bier ….die geur vergeet je nooit meer, en doet je nog steeds watertanden.

Voor de wedstrijd waren er regelmatig pogingen om illegaal over het hek te klauteren om geld uit te kunnen sparen…als je wat geduld had, wachtte je tot de 2e helft begon dan kon je meestal zo het stadion in lopen….de suppoosten legden je geen strobreed in de weg. Oom agent liet zich voor de wedstrijd vaak op andere plekken zien en had in die tijd nog een super plaats in een rijtje met andere dienders op het veld. Van alles was er te zien vanuit onze VIP room….was de wedstrijd saai…geen punt er was genoeg te zien…Volendammers met de bekende klederdracht, Schreeuwende arrogante Rotterdammers, overtuigd van alweer een overwinning op ons brave NAC, lallende supporters, die het clubhuis bezocht hadden en de weg naar de tribune niet meer konden vinden.
(knip)

 In die tijd kwamen veel mensen met de fiets naar ons cluppie. Die fietsen lagen vaak in de bermen van de Bernardssingel. Als kind was je geïmponeerd door het aanzwellende lawaai uit het stadion als NAC een gevaarlijke aanval op touw had gezet, en dan was het weer OOOOHHH, als een bal net voor het doel afzwaaide. Even na kwart over 4 kwamen de eerste toeschouwers weer terug gewandeld op zoek naar hun auto en konden we vaak aan de gezichten al aflezen of we de 2 punten hadden verdient, of dat het niks was geworden. Tja, toen speelden we nog voor 2 punten.

Sjoer Mossou: Avondje NAC, een liefdesverklaring

Prrachtig boek over het avondje NAC aan de beatrixstraat. Als je ook maar iets met NAC hebt is het een genot om te lezen, kippenvel en tranenin de ogen. Maar ook supporters van andere clubs zullen veel dingen herkennen, enzelfs voor iemand die niets van voetbal weet is het leuk om te lezen.

Als NAC-supporter bezorgt alleen de foto op de omslag me al kippenvel. Dat beeld heb ik zo vaak gezien als ik aan kwam lopen richting kaartjes-verkoop. Ik hoorde dan al het gezang uit het stadion, en ging harder lopen: zo snel mogelijk "erbij zijn", bij al die ander mafkezen die ieder keer maar weer in het stadon zaten, of we nu bovenin stonden, degradatievoetbal speelden, of in de 1e divisie. De sfeer, daar ging het om, en die was er!

 

 citaat uit het boek:

Toen we ons plekje hadden ingenomen , tegen het hek, links van het doel aan de Beatrixstraat, keken  we steeds even naar de B-side, met grote ogen. Daar  gebeurde het, dat was wel duidelijk. 

Schuin van onderaf hadden we een mooi zicht op het vak, waar in de koude avondlucht een grote condenswolk uit opsteeg. De mensemassa, dicht opeengepakt, leek er voortdurend in beweging. Er steeg steeds een krachtig gezang op. Handen klapten in de lucht. Eén supporter steeg voortdurend boven iedereen uit, balancerend op een muurtje, dirigerend met woeste armgebaren. 'Die gek daar is Siep' zei mijn broer.

Geweldig!

Het enige jammer vind ik dat Sjoerd te laat geboren is: de jaren 70 heeft hij niet meegemaakt. De jaren rond de promotie in '93 zijn mooi, ik was er ook bij. Maar in mijn beleving waren de jaren 70 echt legendarisch.  Wachten is op iemand die zo smeuig kan schrijven over zijn herinneringen aan die jaren.

Het oude NAC-stadion aan de Beatrixstraat, Breda

Waarom was het zo speciaal daar? Omdat het voor een deel mijn jeugd heeft gekleurd? Ik weet het niet. Alle herinneringen aan de Beatrixstraat staan duidelijk in mijn geheugen gegrift, en roepen sterke emoties op.
De meeste van jullie zullen deze voorbeelden wel herkennen (wordt nog aan gewerkt)

-"Dun Christ" die met een bak met kroketten (en halve rookworsten?) de tribunes afliep. Als er dan iemand bovenaan een kroket kocht, werd eerst het geld over de hoofden van iedereen heen doorgegeven, waarna de kroket de omgekeerde weg naar boven aflegde.
-De kleine gastjes die achter de goal aan de beatrixstraat tegen het hek stonden (volgens mij had je daar vroeger ook bankjes). Als een speler van de tegenstander een bal onder de recameborden uithaalde, deden ze flink "spouwen".
-10 minuten in de 2e helft, 0-3 achter, in polonaise over de tribune
-miljoenklappers, ingegraveneen paar dagen voor de wedstrijd, die over de hekken werden uitgehangen en een minutenlang geknal gaven

Maar ook  in de jaren 90 kon het er spoken, avonden om nooit te vergeten, iedereen zat bovenop het veld en leefde intens mee met de wedstrijd, en ik was erbij:

Het was een koude novemberavond in 1993 toen Sparta op bezoek kwam in de Beatrixstraat, NAC kwam al snel met 0-2 achter. Maar in de dreigende, opzwepende geluidsorkaan waarin het stadion vervolgens transformeerde, werden de Rotterdammers haast letterlijk Breda uitgeblazen: 4-3! Na afloop sprak Spartaan Winston Bogarde de legendarische woorden dat hij 'dít nog nooit had meegemaakt'. ,,We hebben verloren van de NAC-fans.“ Kippenvel stond hem op de potige armen. 

Taferelen die kenmerkend waren voor de veel minder professionele tijd van toen. Bengaals vuur op de tribune, door fans beschilderde varkens of kippen op het veld en vocale originaliteit uit 10.000 kelen vormden de vaste ingrediënten van een Avondje NAC. 

(stuk uit een artikel in BNdeStem

Avondje NAC, NAC-Cambuur Leeuwarden,

21-03-1992

Verloren wedstrijd, maar mooie intervieuws met Jo Jansen, kleedkamerbeelden, en natuurlijk ons onvergetelijke stadion aan de  Beatrixstraat.